უამრავი ადამიანი მოდის ეკლესიაში,

მაგრამ განსაცდელის გარეშე – თითქმის არავინ;

როგორც წესი, ადამიანები მოდიან დიდი ტკივილებითა და პრობლემებით და პირველი სათხოვარი მათი არის, რომ გამოვიდნენ ამ ჩიხური სიტუაციიდან და უშველონ თავს

– ურწმუნოების შემთხვევაშიც ასეა, ამბობენ, რომ თუ ღმერთი არის და ის ცოცხალია, მას შეუძლია ჩემი დახმარება და თუ არ დამეხმარება, მაშინ მე ვიტყვი, რომ არ არსებობს

– ამის მაგალითები, სამწუხაროდ ბევრია.

– მაგრამ თუ ადამიანი რწმენაშია?

– განა ჩვენ არ ვავლენთ სულმოკლეობას განსაცდელების დროს? როცა პრობლემები ისე არ გვარდება, როგორც ჩვენ ეს გვაწყობს?

და ძირითადად, ჩვენი წუხილი და მწუხარება ასეთ დროს არის ამსოფლიურის გამო, მაგრამ ჩვენი ნებით არ იმართება ეს სამყარო და ეს ცხოვრება

– ჩვენ საკუთარ ნებას უფლის ნებას უნდა ვუქვემდებარებდეთ;

და პარადოქსი – როცა ადამიანი თავის ნებას უქვემდებარებს უფლის ნებას, მაშინ ხდება სწორედ, თავისუფალი.