ზოგჯერ ადამიანი იმდენად ფოკუსირებულია საკუთარ ეგოზე და საკუთარ ,,მე” – ზე, რომ ყველა დამნაშავეა მასთან – ოჯახის წევრები, სამრევლო, მეგობრები, თანამშრომლები…
ხოლო მერე თუ მოეშალა მუხრუჭები, აღმოჩნდება, რომ მთელი სამყაროა მასთან დამნაშავე,
– ამ დროს, ადამიანი არათუ განგაწყობს მისდამი სიბრალულით, იმიტომ რომ მთელი სამყარო მასთან დამნაშავე როა, ხომ უნდა შეგებრალოს?!
– არა, ერთი სული გაქვს, რომ გაექცე,
იმიტომ რომ სინამდვილეში მას დემონური მდგომარეობა აქვს, ჯოჯოხეთს ატარებს,
ყველას სიძულვილს ატარებს,
ეშმაკიც ეგრე მარტოა, რა დღეშია ხომ?! მოწყენილია და მარტოა და მთელი სამყარო მის წინააღმდეგ არის, ყველაფერი, აბსოლუტურად,
საშინელი ბნელი ენერგიის მატარებელია.
ხანდახან სამიზნე ვხდები ხოლმე ამგვარი დემონური ძალების, როგორც სასულიერო პირი, ამას წინათაც დამემართა გარეთ, ვიღაცა გამომელაპარაკა და რაღაცა ობიექტურმა მიზეზმა გადამარჩინა თორემ, როგორ დავიძვრენდი იქედან თავს, მე არ ვიცი,
ამიტომ ფრთხილად იყავით, როცა პრეტენზიულები ხართ ადამიანების მიმართ, სამრევლოს, ოჯახის წევრების მიმართ,
დედა შეიძლება იყოს პრეტენზიული შვილების მიმართ, რატომ შვილები ყურადღებას არ მაქცევენ,
ან შვილი მშობლების მიმართ,
კაცი – სიდედრის და სიმამრის მიმართ,
რძალი – დედამთილის და მამამთილის მიმართ,
არავის მიმართ არ შეიძლება პრეტენზიულობა – ეს არის სიამაყის ნიშანი.
ამონარიდი ქადაგებიდან 26.07.2022
